Marathon - Dreams Come True

Voer een marathon was mijn droom sinds 12 jaar, dus ik ben een verantwoordelijke aanpak van deze moeilijke taak.

Volgens de wereld statistieken is het aantal van de marathon liefhebbers groeit elk jaar. In de VS, alle marathons in 2010 over de finish van ongeveer 500 duizend. De deelnemers (Running USA nationale verslag 2010). In Rusland zijn we getuige van het omgekeerde tendens.

Amateur race is een van de meest nuttige vormen van fysieke cultuur, en geen enkele andere sport kan bogen op zo'n kleine financiële investering. Begin om deel te nemen kunnen veroorloven om vrijwel elke min of meer gezonde mensen lopen, zelfs vrij ver van de sport. Vaak gebruiken uitgevoerd als een uitweg uit de crisis van middelbare leeftijd. Een groot aantal mensen over de hele wereld is in de race is niet alleen leuk, maar ook een nieuw doel, en zelfs de zin van het leven. Een marathon is een soort kroon inspanning runner. Na een marathon voor een eenvoudige man in de straat - het is net als Everest klimmers. Zeer interessant die kunnen worden ervaren door een bezoek aan de top van de wereld. En deze gevoelens veranderen voor de betere man.

Om succesvol te zijn, zonder gevaar voor de gezondheid, om een ​​marathon (42 km 195 m) af te maken, heb je een veel training. Gemiddeld training is van plan om voor te bereiden op een marathon is ontworpen voor 16-18 weken. De lessen worden gehouden 6 dagen per week.

Als u een training, heb ik besloten om een ​​plan te schilderen bij dag en hangen al deze pracht en praal op de muur om de pep te verhogen.

De eerste week, 85 km. Een uittreksel uit het dagboek: Geslaagd voor de eerste week. Het was moeilijk. Geen zwevende toestand is niet waargenomen. De poten zijn zeer zwaar. Ik vroeg me af wanneer deze zwaarte is verdwenen.

Tijdens het uitvoeren van het lichaam verliest een grote hoeveelheid vloeistof, zolang noodzakelijk joggen water drinken. Na de training op de kleding blijven vlekken van zweet.

Tweede Week, 89 km. Blog: gedachten altijd draaien rond draaien. Nu is er niet zoiets als een "honger" en "verzadiging". Over het eten, ik denk dat in de categorie van de geknipte / non-verteerd / hoeveel gebruikt de koolhydraten. Dat is snel verteerd - een banaan of een meringue? Zijn mijn glycogeen sparen genoeg om niet veel te klimmen "in het vet" op de lange termijn?

Op de lange termijn je niet kunt zien hoe je been bloed namozolil. Om deze problemen te vermijden, heb ik goed gevulde gips.

Blog: De hele tijd is het noodzakelijk om de techniek te volgen. Beweging uit veel meer harmonieuze, efficiënt, sterk, coherent, als scroll door hen in het hoofd. Hopelijk later zal deze harmonie worden "geschreven" op de subcortex

Diary: Dus, liep ik mijn eerste in het leven van 27 km. Ik heb geprobeerd om uitsluitend concentreren op het rijden, vallen in een soort meditatie. In deze toestand bewegen was het makkelijk genoeg, maar voortdurend moest "grijpen bij de staart," het gevoel van automatisme. Ik denk dat de primaire bron van deze meditatie is om de hartslag te controleren. Toen ik begon te springen tussen plassen of denken over iets anders, verhoogde hartslag, en ik meteen verloor de controle. Ik kan niet zeggen dat het een pure automatisme. Een gevoel dat de borst was een licht ballon, die de lichtheid in het lichaam ondersteund. Na afloop van de route vermoeidheid en pijn in de benen bedekt met een kop. Nauwelijks dotrusila huis. Alle kleren - zelfs knijpen. Ik verloor ongeveer 2, 5 kg vloeistof. Vermoeidheid was erg sterk. Ik wilde niet te eten of te drinken, ga je gewoon naar bed. Gevoel dat ik stond op het punt om ziek te worden. Hot lichaam. Gewrichten pijn. Spierpijn. Roestoestand voor 1, 5 uren doorgebracht in bed. Dan, na de borsjt, merkbaar opgelucht.

De derde week, 89 km.

Aan het begin van de training proces het lichaam kan gooien verschillende "stukken", zoals pijn of oedeem. Vandaag werd ik wakker met "dronkaards-gezwollen mok". Aan de vooravond was een weekend, en na een lange 24-kilometer training de hele dag hard, ik dronk water. Het resultaat, zoals ze zeggen, is duidelijk.

Het hele verhaal is een marathon - een reis in je eigen lichaam, ziel. In het interieur. Ik voel me elke cel van het lichaam van binnenuit. Is het mogelijk om de binnenkant en de veranderingen in hen, hun ontwikkeling en regressie zien?

De vierde week, 79 km. Tijdens de 4 maanden durende training heeft te kampen met de sterkste aanval van luiheid. Het lichaam, moe van de dagelijkse training, verlammende werking op de wilskracht, en soms moet ik mezelf uit te letterlijk te trekken door het nekvel.

Diary: spieren Vandaag waren als leeg. Het is een aangename, wenselijke gemak. De spieren voelde voelbare energie, wilde een kilometer achter elkaar lopen.

Ten vijfde week, 77 km. Blog: Waarom een ​​marathon? Tijdens langdurige oefening moet volledig te ontdekken aan de andere kant. Maar de marathon als een kroon, kan een soort van openbaring. Zonder een lange zweterige dagelijkse werk aan jezelf om de kroon krijg je niet zomaar. En dan - een nieuw niveau, een nieuwe hoogte, een nieuwe grens, met een nieuwe strip van inzicht in jezelf en de dingen om. Hoewel dit is een mysterie, maar dat voorbij "de muur"?

Diary: Het lijkt erop dat ik meer sentimenteel geworden. Gisteren is als ze liep naar de winkel, ik barstte bijna in tranen zonder reden, wanneer gepresenteerd als ontsnappen en een marathon lopen. Zoals, dat zou zijn bij de finish.

Zesde week, 79 km.

Diary: Vandaag, na 20 km, de staat en de sfeer is uitstekend. Er was een tijd in het begin, toen de wilde niet wilt uitvoeren, was het moeilijk. Maar ik nam het voor lief, als een avontuur, en op het einde voelde ik een ongelooflijke zoetheid, afkomstig als uit de cellen zelf, een aantal lichte trilling en euforie absoluut elk lichaam deeltjes.

De zevende week, 58 km. Diary Fun dagen zijn achter de rug, en ik in een langdurige periode van sombere hopeloos nepruha ingevoerd. Wanneer banaal genoeg kracht om de training, pijn en ongemak te voltooien in de benen niet achtervolgen je als een vast, en de toestand van sommige poluobrechennosti in Raiders of the Lost, "de zeer" licht en luchtig, het was mijn normale dagelijkse conditie.

Diary: Main ontdekking die ik maakte in deze periode - het is een volledige afwezigheid van de communicatie tussen de gezondheidstoestand voor de training en de mogelijkheid om te draaien op het programma. Vechten stemming ronduit feest van de geest en de wens van alle te breken voor de training kan verraderlijk zwakte en gadsky myslishki complete workout te zetten binnen 5-7 km na de start. Uitstellen, uitstellen, "nedobegat beter dan tegenkomt." Het lichaam rebellen en rustig negeerde mijn ochtend ambities, die lethargie en verlammende werking op de wil van de ...

... en daarentegen, traagheid, vloeibare excuses en demonstraties van het lichaam voor de training verdampen in 2-3 km na het begin van de beweging, de buik, energiegolf, verwarmen het spierweefsel van binnenuit, en het schijnt dat, laat de bekende zwaarte van de benen, vlucht van de aki vechter.

Achtste week, 72 km. Blog: Nou, kerstbomen Well plakken! Ik wreef navel, nu zo frustrerend als de stof gaat om umbilical mais ... Ik moest lijm en bevestig "redder."

Diary: Vandaag is de laatste kilometer was erg moeilijk, wilde ik de afstand te gaan. Legs - lood. En het duurde ongeveer drie uur, en ik heb een dergelijke staat, zal het me los nu op het spoor, is een razend tempo leed, en zal de wind te snijden tot je blauw bent. Sommige euforie Pruha. Sla zou dat gevoel te behouden. Het gevoel dat ik schijnen van binnenuit alsof er zit wat energie com. Heeft hij al lang voor mij? De pijn in zijn knieën vrijgegeven, de ernst van het linkerbeen. Wat interessant is dit ding - loopt. Hij kan hun voorwaarden dicteren, om het hele bestaan ​​te onderwerpen, maar hij geeft niet minder.

Diary: Bij het uitvoeren van de macht, word ik meer prikkelbaar. Madden kinderen op de fiets en domme vrouwen, rijden op de rollen in positie polushpagat. Ook haat het als tormoznutaya kleine familie niet voorrang verlenen. Woedend de mensen die proberen te bewijzen aan me dat een heleboel running - het is slecht voor de gezondheid, en als een grap gebaren laten zien dat, zeggen ze, nou ja, hoeveel kan ontsnappen! Genoeg al!

De negende week, 7 km. Diary: Ziekte. 38. zwakte temperatuur. Keelpijn. Alle in de afvoer.

Tiende week, 42 ​​km. Dagboek: Ik kalmeerde ziekte gestorven snelt verwoed naar alles wat geschreven is in het plan te vervullen. Omdat nog niet kan veroorloven om me. Duidelijk te zien, het plan is bedoeld voor gezonde mensen, niet de eerste regel van de aanvallers drie uur in de marathon

Diary: de eerste serieuze fout is opgetreden drie weken geleden, toen ik was te wijten aan het totale gebrek aan kracht was niet in staat om 32 km lopen. Ik was er kapot van, verpletterd moreel. Ik wilde brullen van het lachen, dus het was een schande. De volgende dag heb ik besloten om wraak te nemen, maar de focus is weer mislukt. Fysiek was het weer erg hard, maar geestelijk beter voelen. Toch, het is niet een kwestie van leven en dood, toch? Koud, ik voelde me bijna uren van de ziekte, in de hoop tot een minimum te missen. Maar toen ik nam de downtime en gekalmeerd. Ik gekalmeerd zoveel dat uiteindelijk besloten om uit te breken van het schema, en laat voor een week in verre landen.

De elfde week 0 km. Diary: sneeuw, snowboarden, gezwollen knieën. Op de lopende krachten helemaal geen keuze.

De twaalfde week, 35 km. Na een week van snowboarden vreselijk pijnlijke knieën. Het was nodig om een ​​ton warming zalf op te leggen aan uw gewrichten te zorgen minimum pijn. De zwakte in het hele lichaam voortgezet tot het einde van de week.

Dertiende week, 61 km. Dagboek: Ik ben terug. Tenslotte verlaten apathie, apathie. Aan het einde van de training ben ik gevallen in een zodanige uitputting zo eng was. Ik voelde wat ondraaglijke lichtheid, gewichtloosheid. Ik heb al geleid tot het voetpad. Nauwelijks in staat om maatregelen te controleren, maar het was niet gevoeld vermoeidheid.

De veertiende week, 65 km. Loopt door een lange training (28 km), in geslaagd om zich te ontdoen van de angst voor de lange afstanden, kwam naar me na een aantal mislukte pogingen om de 30 kilometer lange lijn te overwinnen.

De vijftiende week, 61 km. Diary: Soms, als een bijzonder harde gedachten te klimmen in mijn hoofd, "waar ik betrokken ben." En ik begrijp dat zal niet geven voor niets. En sorry voor mezelf en niet degenen bereikt verdoemd volumes, maar ik breng ons tot zulk een staat die het geweten van de nedobeganiya niet gemarteld of druppeltjes.

De zestiende week, 57 km. Blog: Het is niet moeilijk te geloven dat een marathon zo snel. Voorbereiding is zo lang dat het lopende proces uiteindelijk verandert in een routine en het lijkt erop dat de opleiding tyagomotina nooit eindigen. Het doel is zo ver weg dat het beter is niet te onthouden.

Zeventiende week, 55 km.

Diary: Waarom lopen? Wat maakt het zo speciaal, aantrekkelijk? Voor mij is het een onmiskenbare basis voor elke vorm van sport, de fundering en het bouwmateriaal op hetzelfde moment. Hardlopen - het is net als de witte kleur, het ontbreken van zichtbare informatie. Maar de witte kleur op hetzelfde tijdstip en de meest complexe van alle kleuren, het is de synthese van alle kleuren. En uit te voeren, die eindeloze, saaie, repetitieve beweging van miljoenen keren - ontwikkelt alle aspecten van mijn persoonlijkheid. Spieren, gewrichten, het hart, de bloedsomloop. Denken, houding, karakter, geduld. En nog belangrijker - dit is meditatie, die soms het geluk hebt om te vallen. Dit is iets nieuws en lucht, iets anders. Deze zoetheid van de spieren, vreemde bal van de energie in je dat je kunt rollen en stralen. Vanuit dit gevoel tranen opwellen direct tijdens de run.

Diary: Mood springt na lichamelijke aandoening die verrassingen presenteert. Predprostudnom'm in een toestand van intermitterende aanvallen van wilde energie. Ik wacht op een soort van openbaring van mijn lichaam. En ik ben bang om te vallen in de kuil, ik ben bang pauze niet uitstaan. Ik zal vechten tot het einde, maar als de benen net verraderlijk begaven? Wat dan?

achttiende week, 73 km (inclusief Marathon). Totaal 1.084 km. Resulteert in een marathon - 3 chasa 49 minuten 4 seconden.

In de ochtend als gevolg van de sterke prelaunch opwinding vergat ik om het gips voet af te dichten. Het resultaat in al zijn glorie te zien is op de foto.

Diary: Op ongeveer 21 kilometer, was ik vrolijk als een komkommer. Ik heb genoten van het gemak, macht running controle. Na 31 km was er een kleine angst voor het onbekende, maar gebeurde er niet veel. Tegen die tijd haalde ik mensen gewoon drukte. God, wat een sensatie packs, bundels, stapels inhalen gespierde mannen en begrijpen dat u sterker bent, heb je een andere auto krachten gekregen en kan zelfs worden toegevoegd. Het inspireert gewoon! Krachten genoeg voor een mooie afwerking sprint. Stop - en ik vlieg. De ongelooflijke lichtheid van zwakte in het lichaam. Deze toestand duurde 20 seconden, totdat ik stopte met bewegen. Spieren ziek onmiddellijk, zodra ik gestopt. Bekijk bloedige hiel me eindelijk geslagen.

Diary: de finish en na een tijdje was er geen emotie, slechts een geringe verdriet dat is allemaal voorbij. Wat een droom die uitkomt. En waar is als je kon alleen maar van dromen. Maar de vreugde, vrede daar. Gewoon rustig.

Diary: niets bijzonders was gebeurd voor mij. Ik botste met de muur, het niet door de kwellingen van de hel gaan om het te overwinnen. Ik zag op de gezichten van sommige van de marathon, die de strijd waard is. Ik ben blij en genieten, van de eerste tot de laatste meter, liep zijn eerste marathon. Mijn resultaat was zes minuten beter dan gepland. Hoe is geweldig om het woord "marathon" in directe relatie te schrijven voor mij. Ik een marathon liep. Verdomde leuk!

En nu, voor de goede oude traditie, en kan worden gesneden.

Diary: Waarom ik koos voor een marathon? Ik heb geen verklaring voor dit veel voorkomende probleem. Ik denk dat het een marathon koos mij. Mijn hele leven heb ik liep een korte afstand en kon slagen in deze business als je wilt. Maar echt, te rillen in de handen, wilde ik een marathon te lopen. Deze grote afstand, de ontoegankelijkheid geboeid me als een kind, en ik ben blij dat de droom eindelijk uitgekomen.

Diary: na de finish, tot zichzelven gekomen zijnde, ik strompelde langs de marathon route. Sommige marathonlopers laatste kilometer overwon met grote angst op zijn gezicht! Maar ze bleef lopen. Sommige run kon niet, maar verder naar voren te vreemd Dergano hopping techniek bewegen. Er waren dik, en de oude, de zieken en schenen, knieën, heupen, en net vreemde mensen, die, naar het schijnt, is niet een plaats in de marathon. En ze onverbiddelijk op weg naar de finish. Nee, ze zijn niet gedwongen, maar bijna niemand en niet te ondersteunen. Maar zij vluchtten, de besteding van de restanten van krachten, vluchtte naar een grote afstand af te maken.

Ik ben ervan overtuigd dat voor de meesten van hen was het de eerste marathon. En ze waren in staat om zijn zware vijfde punt los te maken van de gezellige stoelen en een nieuw, prachtig leven. Ik ben ervan overtuigd dat een groot aantal nieuw marathonlopers intern bijgewerkt. En als ze niet wachten op de openbaring van de finish, ten minste een feit dat ze in staat waren om 42 kilometer lopen, waardoor ze beter.