Naar de plaats waar de beschaving eindigt

Hier is het anders. Hier zijn de bergen hoger, langere afstanden, en beschaving komt minder vaak voor dan mensen. Het weer hier is aan het veranderen elk half uur, en de mogelijkheid om de heilige zuilen te zien in de "cel" is uiterst zeldzaam. Er is geen internet over duizenden kilometers. Maar er is altijd vers brood. Hier in juli, sneeuw en water - zuiver als tranen. Hier, in het verloren land van ons vaderland.

Dit bezoek gebeurde spontaan. Ze werd geboren in de avond voor het diner, en bereid een paar dagen, en soms opduikt in de weg. Vertrek is gepland op 1 juli, maar in een paar dagen is het moeilijk om te voldoen aan, en de eerste ochtend we nog liepen rond de winkels. Scurry vertraagd, en we hebben verlaten een stad bijna 22.00 uur. Vooruitlopend waren duizenden kilometers afstand - het was toen te vertrekken. Al op de telefoon gaven we waardevolle aanwijzingen over hoe de kat te voeden, en waar u de sleutels van het appartement te verzamelen. De reis was zo spontaan dat zelfs het geld dat we hadden maar één manier.

De eerste dag. Een beetje moeilijk. Ik heb niet geslapen, verliet gisteravond, en eindeloze vlakten wiegde. We gaan niet meer dan 80 - haast geen zin meer te maken. De baby ligt te slapen, het ziet er cartoons. Meer zelden komen over de bekende figuren van de regio's. nergens anders om het gas tank te vullen. Slaagde er niet in het hotel - reed de hele Omsk, maar alles is bezet. We vertrekken naar de stad en de nacht door te brengen aan de kant van de weg in de auto.

In Siberië, geweldige zonsopgang.

De tweede dag. Aan de kant van de weg infrastructuur in Siberië :) slechte meer, natuurlijk, er is, maar het is moeilijk om normaal te eten. Aan de rand van het motel in het algemeen. Met nauwelijks in geslaagd om te ontbijten - het eten walgelijk. Na de lunch rijden we naar Novosibirsk. Rechts bij de ingang van een goede camping, tamelijk lunch.

De stad is een orgie rechtshandig auto's. Een beetje rijden, maar de indruk is deprimerend. De wegen zijn slecht, een beetje interessant. We vertrekken. De dam kurk. Voor een lange tijd op zoek naar het hotel op de weg en uiteindelijk stoppen in een uitstekende motel. Mooie kamer, een uitstekend restaurant. Om Barnaul 100 km. Travel - 2500 km.

De derde dag. We ontbijten en ga naar Barnaul niet iets dat niet is gekocht in Ufa te kopen - producten en een aantal dingen. Altai Territory maakt een goede indruk - zeer schoon, de wegen zijn goed op de wegen. Barnaul - over het algemeen een lied. We gingen ervan uit dat het een groot dorp zou zijn, maar het bleek ... In het algemeen, zei mijn vrouw, dat zijn dorp vangt, en verhuisde hier :) Ik ga akkoord - een groot, schoon, moderne stad, grote knooppunten, winkelcentra ... kortom, een droom. Rijden rond de stad, bezoeken we in de "band". Koop meer producten.

We gaan door middel van Biysk - een kleine stad. Alles is gesloten (zondag, 17.00 uur), maar in de "Eldorado" tijd om een ​​lokale SIM-kaart te kopen, en kocht, zelfs niet geregistreerd. We zijn onsuccesvolle poging om de gasfles te vullen. We passeerden de plaats van overlijden M. Evdokimov. Veel bezoekers.

Het invoeren van de Altai Republiek. De eerste indruk is verschrikkelijk. Al van de eerste nederzettingen gewoon bedekt met vakantiegangers overal alle afkopen, cafés, muziek .... Sommige intrigerend.

Katun Beach gewoon bezaaid met puin. Ergens ik heb gezien .... Oh ja, in het zuiden van het zelfde .. is een beetje frustrerend. Echter, na 70 kilometer al is aan het afnemen, en we stoppen om de nacht door te brengen in een kleine camping in een klein huis met een douche. De prijzen zijn gesprongen - als de laatste van de grote kamer die we 1400 vandaag betaald voor het huis met de verwarming, vochtigheid en muggen van 1800. Echter, er is licht, stapte koelkast auto van de omvormer naar huis. Cool. Roast barbecue, te lopen.

De vierde dag. Droom die uitkomt - we zijn rollen op Chuysk. Zonder twijfel - het is gewoon geweldig. Elke tien kilometer van de bergen die hoger en hoger.

Mededeling is al niet overal, gaat al het bovenstaande eindelijk Seminsky pas 1790 m. Klom prima, maar de hoogste temperatuur is gestegen tot 94, en door te geven de gave rynochke na verdronken, sprong tot en met 104. Het moet wees voorzichtig. We passeerden op een aantal prijskaartjes, natuurlijk, de tin. Tijdens een beerklauw vragen van 800 roebel, en zelfs het kleinste type trinket houten hanger - van 100. Zelfs yugah verkopers bescheiden. Hoewel ... iedereen leeft als hij kan.

We gaan verder. Chui mooier. De opkomst van de Chike-Taman. Op de pas maken we kennis met de Nederlander op een motorfiets, naar China alleen al, een interessante man.

De weg loopt langs de rivier Katun, erg leuk. Op een van de talen van de weg en stopten om foto's te nemen. Naast een halt toe te roepen met een lokale kind. Voorgestelde vlagzalm, namen we de avond, zet in de koelkast.

Pass samenvloeiing Chewie Katun. Bezoekers hebben ook. Aan de andere oever van de campings. Interessant, er is altijd het geval is?

We stopten voor lunch op een diner. Met nauwelijks aten een beetje. In het algemeen triest hier met voedsel. True, en de prijs is klein, de drie van ongeveer 300 roebel. Hier in het dorp, zag hij een gasvulling, in een poging om de ballon te vullen. Altaian met tegenzin ingestemd met de helft te vullen, 2, 5 liter. More - elke. Ja ... de vlucht ... We moesten alles in huis te doen. White Bom passeren. Veel van de monumenten voor de slachtoffers van de oorlog - ze zijn overal, in de dorpen, op de wegen. Vul ze, de prijs van benzine stijgt rustig - 23.90 al.

Alles lijkt waanzinnig mooi te zijn en overal waar ik wil stoppen en vast te leggen.

Nu is het pad is echt Chui :)

de berg nog hoger. Met een enorme rotsblokken Shirlama waterval. Voor mij is het net lijkt groot, maar het is slechts het begin.

We gaan verder. Voorafgaand aan een iets minder dan honderd, maar de tijd in de avond Aktas. Langs de route gedurende de bergbeekjes, sneller op elkaar.

De eerste keer zien we Chu-eiwitten. Indrukwekkend.

In de avond rond 6, rijden Aktas. Dit is bijna het laatste bastion van beschaving op twee hotels in de M52, een paar winkels, Sberbank,. Benzine op 24.50. We controleerden de kaart - geen geld. Vul ze in volledige, tanks, jerrycans en gaan dieper in op de Altai, de eerste doelstelling - Teletskoye Lake. Asfalt eindigt en begint een goede grader. Zodra de eerste attractie - Red Gate.

Voorheen werd er gehouden Pesce-ruiterpad langs de top van de richel Aygulakskogo en de rivier Chibit geperst in een smalle kloof. Later werd opgeblazen de kloof, de brug wordt gelegd. Red gate genoemd vanwege vermiljoen, in grote hoeveelheden aanwezig in de rotsen. Nu is hier uitstekend grader knijpt tussen Aygulakskim Kurai en richels. De tijd is bijna 19.00 uur, en we gaan op zoek naar accommodatie. Sunuvshis op een kleine poster "Vissen, sauna aan het meer 5 km", vallen in een bergpad en het overwinnen van het vuil op een volledige schijf, we er naartoe te gaan, denken in het voorbijgaan, in feite voor iemand ontwierp deze poster. Going langs de rivier Chibit rivier ongeveer 5 km bijna een half uur. Wij komen - twee huizen en een bad, erg koud. Achter het huis wordt gevraagd om 400 roebel aan de neus. Draai je om.

Het resultaat is de basis 100 roebel aan de neus, de eigenaar is Ensign grens Aktas, oorspronkelijk uit Kumertau. Zeer tevreden. Echter, of uitgaande, of landgenoten nog niet gezien, maar een beetje opdringerig, maar misschien zijn we gewoon moe ... We brengen de nacht door. We hebben een houten yurt met een fornuis. Het licht van de generator, de plant voor een paar uur. Als gevolg daarvan hebben we onder andere een vastklampen alle laden en schakelt de koelkast in de auto op de generator.

De vijfde dag. Opstond voor zonsopgang, ik wilde om te schieten, maar eigenlijk bleek niets te zijn. Terwijl Romka ontbijt, vond dat de nieuwe laptop geen Photoshop of zelfs de kijker. Ik ga naar "schieten" om de buren, uiteindelijk vinden in Novosibirsk "kuikens" en 4e photoshop. We vertrokken vroeg. Vandaag ben ik van plan om naar 150 km naar de Teletskoye. Pass Pass Ulagan.

Snel bereikt het dorp Ulagan. Verrassend, het was een groot dorp met fatsoenlijke winkels, Sberbank, het Huis van Gerechtigheid, en het vullen! We kochten brood. De opvattingen van de reden waarom de schuine.

Op weg naar een klein meertje Amerikaanse gouden eend te zien. Mooi, nooit eerder gezien. Kom op Balyktuyul, meteen bij de ingang, sla rechtsaf bij de Balykchy. De weg gaat over in een track veld. Maar de machines gaan, elk uur iemand komt. Veel nedoprivodov rechtshandig. Nedoprivodam moeilijk - voortdurend gaan uit elkaar. We passeren de Pazyryk grafheuvels. Op het internet is er veel geschreven, in werkelijkheid - onbegrijpelijke stapel ingestorte puin.

Het weer verandert heel snel weer regen. Ik kan me voorstellen wat er zou gebeuren met nedoprivodami.

Echter, regen draagt. Track is erger, bijna grader.

In het bos, aan de beek zit een groep toeristen, gaan ze naar de Teletskoe derde dag zonder auto kwam achter hen. We namen de telefoon, in een poging om een ​​gong ring, maar omdat het bos niet zichtbaar satellieten beloven een klokkenspel van de berg bellen. Later, na een uur en een half, de relatie is er nog steeds, belde naar het reisbureau, zijn er verantwoordelijk, dat de auto drie dagen geleden was verdwenen nog steeds. Service, maar ...

Uitstekend track door het bos, wordt het bos plotseling afgesneden en ik zie het eerste vel. Ik heb de hoogte, door de manier, ik ben bang dat :) En hier is. Hoe deelnemen - is onduidelijk. Maar in de verte - iets fantastisch ...

We laten aan de Katu-Yaryk.

Vervolgens zal ik niet zeggen dat een woord cool, te komen, goed, grote, neuken en nog veel meer. Hier, alles is koel, ontzagwekkend, groot, enorm en gewoon neuken. Ik kan niet eens raden waarom en hoe uit de natuur gewonnen zulke dingen.

​​

De aard van de Katu-Yaryk, en het idee dat er moet naar beneden komen, ik gebalde eieren. stevig dichtgeklemd. In het algemeen, ik ben bang voor hoogtes. En dan ... goed wat om iets te zeggen ...

Dit is de plek waar waanzinnig mooi en eng.

Het is een plek waar de arenden zweven net boven de voorruit.

Het Katu-Yaryk.

Aan de andere kant van de prachtige watervallen waterval rivier Karasu. Sam Katu-Yaryk, natuurlijk, geweldig. De hoogte van de voet - 800 m, lengte - 3, 5 km met 9 bochten en een helling van 10 graden. Het is de enige auto in het pad van de vallei van de rivier. De weg begon te bouwen in 1987, drie bulldozer, vader en zoon, en neef, werkte op de pas voor twee jaar. Helemaal uit Ulagan tot Balykchy, ongeveer 120 km, maken ze hun weg al bijna 10 jaar.

Het merendeel van de auto's uit de pas terug te gaan. Terwijl naar beneden te veel. Technisch gezien is de afdaling zelfs voor nedoprivoda geen probleem. Het grootste probleem - het onvermogen om elkaar te passeren, moeten we voorzichtig zijn. De afdaling is enorm. Op de tweede foto toont een klein punt - een "brood". En het is - slechts één knie pass. Aan de onderkant van de oranje - graafmachine.

Op de afdaling zijn we geconfronteerd met Altaian business. Hersteller-graafmachine giet een enorme stapel stenen op de weg, en verwijdert vervolgens het voor 100 roebel. uit de machine. Ondanks het feit dat op de afdaling NIET passeren twee auto's. Noem het een radijs ... daar te vechten we direct brak op de stenen, de achterkant is zeer stoere vent op de L200 was de kreet dat hij terugbetaald, en nu is al het geld ingezameld .... Tin, in het kort ...

Maar vrees Katu-Yaryk snel bijgevuld. We lopen door de vallei ... Chulyshman. Deze mega-gebaar. De rivier wordt geperst in de rotsen, de weg langs de rivier. Met stenen in de 2500-3000 meter hoge watervallen vallen. In het algemeen kan ik niet beschrijven ...

uit te gaan om te kijken naar Chulyshman, bewegen de auto, plotseling iemand zal gaan.

Chulyshman wild en mooi. Ik zou graag een dag raften op.

Ga naar Teletskoye. Tegen vangsten Nissan pick-up truck, zei hij dat de brug rijden met Bashkaus waste de rivier en het meer niet passeren. Echter, de belofte om in twee dagen te zetten.

We bereiken samenvloeiing in Chulcha Chulyshman.

In de mond is er een kleine camping waar een omheind gebied kunt u een tent op te zetten. Ze hebben ook 500 roebel per boot naar de andere kant van de rivier. Verder, ongeveer 9 km langs het bed Chulcha Uçar kan krijgen naar de waterval, die cascades hoogte van 160 meter. Maar het weer verandert snel en we hebben niet het risico van een kind om te lopen uit te voeren. We reden een beetje verder en aan de oevers van Chulyshman doe een dag rust.

Onze eerste dnevka. Zittend in een stoel prima. Niets wat je niet wilt - je kunt altijd overwegen rond. Probeer een beetje vissen. Tijdens het diner - soep van de vlagzalm.

volgende dag. We gaan naar de Teletskoe. De weg ergens minder, ergens een beetje beter, een passagier hier is ingewikkelder. Komen over een klein dorp Co - dat is echt heel, godverlaten plek, dacht ik. Eh ... Ik wou dat ik wist wat de toekomst biedt. Hoewel ook hier is het niet duidelijk wat te doen in de winter, wanneer alle bedekt met sneeuw. Het weer was nog steeds razendsnel.

Een half uur is het mogelijk om iets dat nodig is in de Oeral dag te verwijderen :)

We bereikten Basjkaoes. Bridge is echt niet. Wanneer zal - het is onbekend, dus er is een solarium ... Ze vroeg ons of we niet een tankwagen op de weg zag ... Maar ... De brug is waarschijnlijk binnenkort. Brody niet voorbij - laten we zeggen gisteren voorbij Kamaz en hij was op de voorruit. Interessant is, en die nu Teletskoye ze willen van daaruit? We vertrekken. Op de opkomst - een geweldig uitzicht. Dus ik vulde de vallei van Chulyshman. Dat het voor altijd zal zijn voor mij - de eeuwige en veranderlijk.

We gaan terug. Rain proberen om ons diner te onderbreken, en we verhuisd naar de auto.

Hier giet de resten van benzine. Nu hebben we slechts een halve tank. Het is vreemd dat ik dacht verkeerd is, of het verbruik ... Als ik ging naar de Teletskoye terug een probleem zou zijn geweest. We hopen om bij te tanken in Ulagane. Opnieuw Katu-Yaryk weer duizelig en krimpen eieren. Opnieuw radijs-graafmachine. Hier zijn ze, de helden van het land.

We klimmen. Ergens in de voorkant van de kleine bosweg naar de rand, we gaan er, ergens moet er een waterval van onderaf zijn, zichtbaar. We vinden het. Interessant is dat de rivier ook wel Karasu, evenals aan de andere kant Chulyshman :)

Er is ook een zeer interessante huis. Verlaten, maar met verse sporen van de mensen binnen. Aan de rand, aan de rand van de afgrond, bij de waterval. Mooi en griezelig.

In Ulagane tanken. Voordat Aktas in de vallei ligt aan de overkant van de Rode Poort Kamaz. De bodem heeft een behoorlijke file van vrachtwagens en kleine auto's. We gaan door. De rand van de richel, zijn vrouw stuurt, en chauffeurs, tractor wachten op hulp. Plotseling, de auto slingerde, wilde ogen van zijn vrouw, alle schreeuwen en zwaaien - wiel gleed in breuk. Ik dacht dat alles ... Komt bijzaak, dat het kind had moeten worden geplant ...

De veertiende dag. In de ochtend, hadden ontbijt, ging terug naar de Kosh-Agach, gehamerd koelkast, melk kind, gekleed in vol, we een beetje meer geld te verwijderen, proberen om onderdelen te vinden, en vertrekken om 14.00 uur in Tuva. Net uit Kosh-Agach, remt we Silver Patriot (Patriot is de derde, die ik zie voor de hele reis), die voor ons minuten ging tot 10. Het pograntsy 4, controleert u de documenten en vergunningen. Dit is de vierde controle - geen wonder dat ik bestelde :) sla de Altai veel radars.

De laatste dorp Altai.

Goodbye, Altai.

De volgende mensen vrijwel verdwijnen - een kleine baan en een paar van de zomer schaapskooien. Away - grote kuddes.

Soms Navigator biedt leuke dingen - bijvoorbeeld dat de CPM voor de pas Buguzun, in werkelijkheid bleek dat is wat.

begint Buguzun pass. In tegenstelling tot het internet, we vlogen hem vlegkuyu - na een warme sleutel is gewoon babytaal voor kinderdagverblijven. De weg naar het gaat rechtdoor Buguzun rivier. Natuur, ook is aan het veranderen. Volledig het missen van de bomen, net prairie naar de bergen. Over de rand Chikhacheva - een andere wereld.

Hallo Tyva.

Pass Buguzun 2440 m.

Tyva andere. Het voelt goed. Er is geen omringende met sneeuw bedekte bergtoppen, waar het gras is warmer en breder ruimte.

Ga op Tyve gemakkelijker nauwelijks zichtbaar op te sporen, en is daarom niet diep. Elke uiting van beschaving verdween als een klasse. We passeren de heuvel heuvel, maar er is geen spoor van menselijke bewoning, maar soms zeldzame tracks.

Als het Altai - een land van beken en rivieren, het Tuva - land van heldere meren.

Volgens het plan van vandaag, de besteding van de nacht op het meer Hindiktig-Khol. Track is zeer goed, en we gaan snel. En dan realiseer ik me dat we de verkeerde kant op gingen - Hiindikting blijft buitenspel gezet. We draaien rond, lopen terug. In het zadel, het darmkanaal Saryg-Khovu tientallen sporen, en we zijn soort van naar rechts, maar er is een kleine plas, en ga zo maar door, we verlaagd als gevolg van de stenen beginnen te gaan zitten ..... Hier ik brak uit in een koude zweet.

Het was meteen duidelijk dat de auto zat op de ziel. Roll enorme deur opent met moeite, en in het water. Drempel volledig in het water. Tijd 18.00 uur. Around - niet een ziel en absolute woestijn.

Geoogst in anker vooraf in dit geval bleek walgelijk. De grond was zwak en niet vast te houden. Ik scoorde het en Wedge in een rij, en diep, en elke keer werd uitgetrokken. Dirt zelf was niet prokopnut - dikke laag gras gaf shovel stick. Het was al donker. Vanaf de grond groeide, dan net zo plotseling verdwenen Tuva. Met 20.00 was het duidelijk dat de auto niet naar voren heeft te trekken. In de loop ging handlier voor tractie geleden. Zalebedilis voor een fatsoenlijke steen door twee verlengingen. Door 20.30 braakte steen. De auto was op zijn plaats, met al een beetje verfomfaaid kaping voorvleugel - Jack ging in de drassige grond, zodat ze vervolgens nauwelijks te bereiken. Nog verder - meer steen. Aanbrengen van de "handle" de drie uitbreiding - is niet genoeg. Ik vastklampen aan alle front winch - een hoek groter dan 90 graden. Benauwdheid, het gezicht verandert in een droge knetterend ..., trekt de rol en de auto terugvalt. yyyy ..... al de schemering. Ik begin aan het handvat van het gezicht te trekken, om de kaping te verhogen ... Kortom, vallen verder geslacht, zeggen - en dus ik heb nooit graag sporten en wedstrijden, maar nu, staande knieën in het moeras muck, alle udelali vuil, kijkend naar de bestuurdersstoel, badend in de modder ... ik ben meer bewust van het vreemde van plezier.

Tijd 22.30. Machine centimeter is geselecteerd in de zijkant van de droge, nog drie uur en hebben een kans om op het droge, indien het nogmaals niet te gooien een steen. De baby lag te slapen in de auto. Ik zie koplampen. Ik run. UAZ met Tuvinians. Ze zeggen dat niet alleen benzine, maar nog moeten worden geselecteerd. Begint te trillen. Zero. Een ander UAZ. 23.30. Een ander brood. Tuvan vijftien mensen, en het probleem is dat iemand dronken is. De vrouw ervaart, zittend in een auto met een kind. 00.00. Niet op zichzelf, maar je moet de auto te krijgen. Beide vastklampen UAZ voor verschillende oog en op het team beginnen te trekken onder verschillende hoeken. Wild spurts Spark UAZ + brood trok me. Ze bieden om hen te gieten voor geluk, ontkennen, op grond van het niet hebben. Het voelde beklemmende situatie, maar we snel gaan en gaan. Uazik geven eerste 10-liter jerrycan met benzine. Ik sta ergens in de woestijn in sommige rotsen. We vallen in slaap op de stoelen. Tijdens de nacht iemand gaat door en signalen.

Ochtend. Alle in de modder. Kom op Hiindikting-Khol. Een totaal van 20 km. We vechten een half uur. De weg is helemaal niet. Of zijn we gewoon ergens te hebben verloren. Ga gewoon de heuvel recht in de woestijn, in een hoogte van 2448 uit te gaan op het meer. Later, op de kaart, vond ik een weg, en waar het vandaan komt aan de wal. We vinden dit sleur sleur en ga naar het meer. Uffff ...

Schoon water Hiindikting-Khol.

Koken diner. We besluiten. Het was oorspronkelijk gepland om te gaan naar Mugur-Aksy, en voor hen was niet meer dan 32 km. Maar staan ​​op de rand van het meer, gezien moerassen, en na eng avontuur gisteren al. Vooral hier in het geheel niet te reizen. Lokale bewegen op die manier, en het leidt tot de Kyzyl-Khaya. En inderdaad, we zijn meer dan een dag in Tuva en in die tijd zag slechts drie auto's. Dus als je gaat zitten ... Uiteindelijk besluiten we niet meer avontuurlijke te zoeken en te gaan voor Kyzyl-Khaya, bovendien, na gisteren, en benzine is niet zo veel. Staande op het meer van gedachten veranderd - koud, veel muggen, en na gisteren de stemming licht gedaald.

We gaan terug op dezelfde manier over de berg, terug naar de hinderlaag. Nu is het duidelijk dat koel bespat. Sluiting raise naar links en schroevendraaier, maar ook in het gras opstijgen vanaf de laatste lier roller.

We gaan langs deze baan. Ze nakatana goed, de logica moet gaan in Kyzyl-Khaya. Ga uur - wordt bevestigd. De weg zelf wordt steeds veel beter, er zijn bruggen. De machine begint te trillen.

We vertrekken in Kyzyl-Khaya, tijd 17.00 uur doorgegeven van het meer slechts 54 km. In Kyzyl-Khaya nog erger dan ik dacht. In het Russisch in het algemeen zegt dat niemand, nou ja, moet worden beleden, de mannelijke bevolking van dronkenschap. Veel geschreeuw iets en laten zien. Door de stomp dek uit te leggen met een meisje met een baby en vertrekken.

De auto niet te trekken en voortdurend kraampjes. Vervang het brandstoffilter - helpt niet. Buiten het dorp tanken we uit blikjes. Benzine is klein, het is verschrikkelijk, machine Troit, samentrekkingen in de opkomst van een kraam. Een andere toevoeging is vergeten schroef de dop in de tank.

Kom op, gewoon een vreselijke, walgelijke grader. Meer dan 20 km / h in de auto zelf geopend bekerhouders en handschoen compartimenten. Links het voorjaar breekt op twee plaatsen - nu de beker is al vier beurten.

De weg loopt langs de grens met Mongolië - 80 km langs de grens. Ik heb nog nooit de staat grens gezien. De werkelijkheid is prozaïscher - geen Great Wall - net houten palen met een enkele rij draad, en periodiek kilometer prachtige columns. Aan de andere kant - de Mongolen. Maar allemaal hetzelfde - dezelfde tent, dezelfde schapen en yaks.

Wild Tyvy weg.

Mongolië.

benzineverbruik - gek, het eindigt sneller dan we naderen van een tankstation. Volgens het alleen in Hondergee, is het ongeveer 200 km. Ergens de weg beter naar 60. Zubodrobilovka verschrikkelijk, wachtend op iets zagremit. En hier :) Bijna Schroef hub, zijn er slechts twee bouten. Snel draai de twee, laten we gaan. 140 km van Kyzyl Khai we hebben alle vier broden.

Deze kleine weg problemen op smaak gebracht met wat er gebeurt rond. Dezelfde verlaten en schoonheid. De weg loopt langs de bergkam Cagan, en eindigt de pas Koge-Dawa, 2400 m. Passeer prachtige weg is het al uitstekend.

De weg weer iets afneemt. Om 20.00 stoppen voor de lunch :) Ik samenvoegen alle sporen van benzine blikjes, ext. de tank wordt afgevoerd zelfs van de generator. Hier krijg je een volle tank en nog eens 5 liter te sparen. Ik herinner me gisteren bus en de Bucs in de modder. Die echt weten hun afhankelijkheid van de auto en de wreedheid van deze plaatsen.

We gaan, is het al donker. Twee uur in de nacht, uit de duisternis op de pas uit de donkere figuur en de staaf vertraagt ​​ons. Door het raam Ik vraag wie zegt dat de grenswacht. Ik heb niet laten de koppeling, vraag ik, waar is ook de plaats waar de auto. Tot slot geef ik de documenten passeren controle opnieuw uit. Er wordt gezegd dat tot Tsjadan meer dan 150 km. Deze ezel, benzine is niet genoeg. Ik besluit om de hele weg naar Khakassia gaan. Door de vroege ochtend Tsjaad bezoeken we op de laatste druppels (gelukkig pogranets vergist afstand) benzinemotor al trillen. Koop een slok water, ook, voorbij. De laatste dronk meer water naar het meer, alleen een beetje thee voor het diner en alles. We zijn blij om te drinken. Refill tanks en nog veel meer.

Western Tuva ... Het is echt wild land met niet altijd even vriendelijke mensen. Dit desolaat gebied met een volledig gebrek aan wegen, communicatie, en sommige of basisinfrastructuur. Er zijn geen winkels, geen gas stations, geen tekenen, niets. Er kan echt eng. Vreselijk uit het feit dat als er iets gebeurt, neem de hulp van gewoon nergens.

Natuurlijk, niet alle Tuva slecht en kwaad, maar het probleem ligt in het feit dat enkele van hen - twee dagen en 400 kilometer kwamen we slechts 6 auto's, twee UAZ en vier broden. Deze complete gebrek aan bestrating. Toen we naar de Kyzyl-Khaya, hoopte ik Tsjadan zal de weg te gaan. Maar ik ontmoette een zubodroitelnoe richting. 140 km Ik reed langs de staatsgrens, met uitzondering van de grensposten. En er was niemand - noch bewakers noch Tuvan - alleen eekhoorns, in extreme hoeveelheden. Aard van de westerse Tuva onderscheidend. De bijna volledige afwezigheid van bossen, heuvels en een beetje water - een westerse Tuva. Na een beetje Altai grustnovato. Hoewel, natuurlijk, het is nog steeds mooi en ongebruikelijk. Later, de master-database, waar we stoppen om te zeggen dat Oost Tyva andere. Dit is een honderd keer meer rustige regio, met de taiga, bergen en rivieren. Interessante samenvallen van het leven ...

En toch, ik zal hier terug te komen :)

Dag die is al de zestiende ... soort van. Ik ging de hele nacht. Over Tsjadan zal ik niet vertellen, en zo de gruwel van Tuvans :) hebben gevangen. We gingen in Khakassia. In de ochtend slapen. Night nog steeds gevierd op OPM - dark werpen op een donkere bergpas, waar de agent met een zaklamp-fob schreef me in een verfrommeld magazine.

Ontbijt op de oevers van de rivier, maar de bomen - het is ook geweldig. Levendig duidelijke verandering van de geografie, want wat de hele nacht gereden.

Ga je gang, langs de pas de Kuru-kul, nu slechts Khakassia :)

Cartografie navigator hier is indrukwekkend :) Geel - getekende weg blauwe dunne lijn - een echte baan.

weergegeven normale asfalt, wijzers tanken. Er was cellulaire. IMEK reed naar de stad, aan de hoofdstraat, heeft niet gewend aan "verkeersdrempels", hebben geen tijd om te laten vertragen, en we hebben afgebroken een ander stuk van de lente, die rijdt op straat en ringen. Koop wat eten.

Ergens op de pas beginnen op te warmen. Ik ga de motorkap en op-la te openen ... Vanwege het feit dat zelfs bij het verlaten Ukoka burst motorkapscharnier links nu de vergrendeling verbroken, of liever ketenen. Met nauwelijks open is, dan kan lang niet dicht.

tijd in de avond, is het onduidelijk waar de nacht door te brengen - zeer dicht bevolkt deel van Khakassia. Plotseling realiseren we ons dat Sayanogorsk - dit is het Yenisei. Ohrenet ... Grote Siberische rivier op slechts 68 km van ons vandaan. We gaan er. We willen aan de oever te staan, maar merken een kleine wijzer, hostel "Cedar". We bellen om uit te vinden, en ofigevaet - voor een volstrekt belachelijk geld krijgt een enorme huis met elektriciteit, verwarming, 6 stopcontacten, wastafel en compostering toiletten, maar daarnaast ook een warm bad om te baden. Afzonderlijk, een geweldig diner. Het lijkt erop dat we ergens in de buurt van het paradijs ... De volgende dag. Vanwege het feit dat Tuva ging snel voorbij, de tijd heeft wagen. Ze stonden op de Yenisei, keek GES. Hij is niet dat er veel verslaafd zeggen. U kunt kijken alleen van het observatiedek, ze ver - verboden zone is enorm. Na het ongeval, over eventuele tour geen sprake. Bovendien, volgende maand markeert een jaar, en het werk is in volle gang om de vergadering van Poetin, kortom, is er niemand die we nodig hadden.

We gingen op de Waterkrachtcentrale Sajano-Sjoesjenskaja. Impressions nog steeds mensen ... Blijkbaar, om de schoonheid te zien, moet je ergens te gaan op een boot. We keken, en dan nog in de avond kwam, en al.

We stonden aan een uitstekende camping privé, "Cedar", vóór het bereiken van 20 km naar de waterkrachtcentrale, aan de linkerkant, aan de lokale skigebied. De gastheren - Alex en Olga. Base - super. Een van de beste ervaringen. De gastvrouw bereidt meesterlijk, huizen op 5+. In het algemeen, die zal gaan, adviseer ik. Hydro-satelliet Mainskaya HPP, een forellenkwekerij. Prijzen zijn zeker barbaars, maar ik wilde verse vis voor het diner.

Na het diner, ging naar foto's van de Sayano-Shushenskaya HPP nemen.

Dus, terwijl er nog steeds als dat niet begrijpen, ik weet het nog niet voelen als thuis. We hebben besloten om op te stijgen om de droom van velen. Op de navigator bedacht - 1900 km. Een groot deel van ongeplande roll ... Lang keek naar de navigator, overlegd met Alexis, en besloot om te gaan door de West-Sayan Mountains, aan de overkant van de weg van de weg, zo blijkt 1300. In de ochtend beginnen we.

Langs de weg, natuurlijk, bezoeken we het museum in Shusha. De tour leek een beetje krap, naast een heleboel mensen, en zelf kunnen nergens heen. Het verlaten van een half - om veel verder te gaan.

We gaan de hele dag, over de weg - goed grader. Dressings is zeer klein, maken vaak gebruik van de bus. De machine is weer erg tupit en niet van plan de heuvel op. Toch werden mijn veronderstellingen gerechtvaardigd - benzine pomp kirdyk. We stoppen bij de pas, trekt de zitting, opengespleten tank, nieuwe brandstofpomp - we gaan :)

's avonds laat op M53 heeft in Krasnoyarsk. Diner in het cafe, gaan we de hele nacht. Road - Atas. Ik verwacht niet dat van de federale snelweg. Geen hele stukken, veel reparaties, apparatuur, grader soms niet meer dan 40. Op de terugweg, bij de ingang van dit gebied, zijn we gestopt op een camping in de nacht al de man benaderd TLC 70, gevraagd of deze onzin binnenkort zal eindigen. Ik vraag me af wat de eigenaren van personenauto's te voelen? Gedurende de dag interessanter dan de nacht. Rond Siberië. En Siberië voor mij, is vooral een gebied van wilgenroosje.

Passing steden Kansk Taishet, Toulon, geproduceerd deprimerend. In de avond - Irkoetsk aan de horizon. Camping niemand in de voorkant van de stad. Proberen om het al te vinden in het land, op de M55, in de richting van Slyudyanka, maar niet binnen 50 km. Terug in Irkutsk, ga dan naar Listvyanka. We overnachten in de auto.

Hij zou ons niet laten. Absoluut. Te veel problemen tot spontane beslissingen. Eerste verschillen. Daarna bracht hij de nacht door in de auto in Listvyanka. In de ochtend gaan we naar Irkutsk, een lange tijd op zoek naar onderdelen, de markt ... By the way, de Irkoetsk tak van de club UAZ Patriot - buitengewoon gevoelig is ... Ik heb altijd geweten dat de club sticker "UAZ Patriot" kunt u ... 30 keer bekeken en nul .. maar eerst de 70-ka tormoznutaya TLC graag legde me uit waar de markt is en hoe te krijgen.

Inkoopdelen reed naar de winkel. We vullen ze en ga naar de M55 Ulan-Ude. Op de afdaling te nemen Sludyanka beroemde Baikal omul gerookt rechtstreeks van de barbecue. Eden, roosteren. Ga langs de BAM, gewoon nergens. Of er is geen plek om de BAM naar de kust, of helemaal niets te verplaatsen. We passeren vanaf Irkoetsk 320 km. We kwamen aan bij de zanderige baai, is er een enorme hoeveelheid Buryat campings en eenvoudige machines.

Tijd 22.00. In shock draai ik me om en ga terug. Ga de hele nacht, ik kom terug naar Listvyanka. En om 6 uur op de hoogte dat er ook geen plaats om te staan ​​:( Listvyanka - een doodlopende campings en hotels Hmm ... Open ten slotte het internet, begrijpen dat gisteren hij moest gaan op Chuvyrkuy en niet terug te komen .... verdomme. ... We besloten te gaan op Olkhon dichtst. Er is een weg langs het meer, de bodem op de navigator. Totaal 210 km. het kind heeft niet eens tijd om wakker te hebben. We beginnen.

Zeer snel, de grond is verslechtert, en verandert in een taiga spoor. In de motor wat knetterende sterk. We zijn al gaande op dit spoor op 10 km van het dichtstbijzijnde dorp. Ik vind de oorzaak van het geluid - ingeklemd gidronatyazhitel top keten. Zeer verrast toen ik vond het in een doos :) me sparen. Ga je gang. Kilometers tot en met 20 vliegen in de put en we scheidt de kofferbak ...

Yyy ... en vooral, verloor een rack boot ... :( Bussen opgaan in de tank water naar beneden afvoeren naar een hamer, zet in plaats van de boot te verminderen, nu is hij een hoek op het bord direct op het dak. Jjjj ...

Het duurt nog 10 kilometer fluiten van onderaf wordt omgezet in krijsen en knarsen van het achterwiel. Omdat ik er niet was "soldaten" in de trommel, ik achteruit, maar het is OK. Laten we gaan. Ga niet - krijsend en knarsen. Ik onthullen de hub en ... Hier was ik echt koud zweet. Ik trek de buitenste lager - hij nauwelijks verandert, zoals vet op de grond. Gehuurd hub - geheel gegoten op de grond het binnenlager rollen. Het dichtstbijzijnde dorp - 40 kilometer door de taiga. Niet grappig.

Ik weet niet hoe iemand, maar ik doe, jongens, ik heb nooit de lagers te veranderen. Ik ging altijd voor haar in dienst. Wij doen een audit. Er is een alternatieve lager, en een reserve hub reeds ingeperste lagers, maar gooien de pennen. We beginnen met de moeilijkste - het verwijderen van de kopgroep van de binnenste ring. Gray snijbrander. Vrouw warm, ik dolblyu beitel. We trekken. Wordt gedrukt in een nieuwe kooi, zet het lager, op de naaf, waarbij externe reservewiel hub is ook een perepressovyvayu clip. Put, vet, ik verzamel.

Damn! Chuvsvuyu graag een held! Het was echt ongemakkelijk. Ik was klaar om te lopen naar het dorp van 40 km voor hulp. Het dichtstbijzijnde dorp is 50 km verder, we besluiten om heel langzaam te gaan, maar na al hebben bereikt om deze ongelukkige Baikal! Rustig gaan, plaatst de weg is sterk verbeterd. Maar soms ook niet.

Come 02:00 - en we zijn in het kustplaatsje, en zie! Er MTS. Gespeeld op het strand - staan ​​we op. Hoera! De langverwachte vakantie!

Het is echt helder water.

Vandaag is de tweede dag, want we hebben op het meer, en het lijkt alsof 22 dagen weg. Het is bijna het einde van onze reis, opeens die tot nu toe kwam. De snelheidsmeter 8864 km. 1352 liter benzine verbrand. De lijst van tekortkomingen in het pad van fatsoen, zomaar een Bulgaarse 4 keer krijgt. Morgen ga ik naar de schokdempers, de veer te veranderen (door de manier, is ook de tweede burst) - en misschien in die bereiken we - nu de machine niet hiel. Het is noodzakelijk de olie te controleren op de assen, de suspensie te rekken om de demper te binden, proberen om de kap vast te zetten. En naar huis te beginnen.

We gingen vissen en rust, doen boten.

Om te gaan - dat is prima. Nergens te gaan - ook :)

We herinneren aan de route, champagne meer drinken, en rustig zitten op het strand.

Baikal is ook veranderlijk.

​​Er is prima. Alles is rustig en niemand bang.

Vijf dagen op Baikal snel voorbij. In de ochtend, langzaam, staan ​​we op en gaan. Homeward speciale avonturen niet hebben veroorzaakt. Rustled achteras, geopend op de zijlijn na Kansk, leegde de zaagsel, veranderd tegelijkertijd een stroom die oliekeerring, enzovoort. In de eerste fase bereikt Krasnoyarsk, we brachten de nacht door in een hotel. In de ochtend kregen we in de auto en zelfs in één stap in twee dagen bereikte het huis.

We waren blij. Hij bracht ons naar huis. Tijdens deze reis werd hij iets meer dan alleen een auto. Ekspeditsionnik - een vriend. Alleen daar realiseer je je dat bijna alles van hem afhangt. Hij is meer dan een auto. Hij is een fragment van jezelf. Je hoopt voor het zo goed als bij zichzelf. En dit deel - is niet langer een stuk ijzer.

House. 13860 km. Dat is veel. Maar het was een spannende reis. We passeerden veel. Vier van het land. Altai, Tuva, Khakassia, Boerjatië bit. Een stel gebieden. We hebben verschillende mensen gezien. Altai, Tuva, Khakassia, Russisch. Iemand normaal, iemand kwaad, iemand pofigistichno. Bijna alle waren verrast door uit te zoeken waar we zijn. Nog meer - leren route. Vele dagen zonder communicatie. Bij het eten en zijn elektriciteit (koelkast, door de manier waarop, is overleden, vlak bij de ingang van het Baikalmeer). We hebben veel gezien. River, waar de dorst. Bergen die u wilt bekijken. Lake, waar u wilt wonen. Een plek waar heel weinig mensen.

We zijn tevreden. Ik zal altijd denken aan de schoonheid Chulyshman, dit heldergroene en tysyachemetrovye muur. Ik zal herinneren, omdat ik door de stuwwal Aktru wielen te snijden. Gegrift in het geheugen van de droom van zijn jeugd - de eeuwige rust van Ukok, de plaatsen waar het moeilijk is om te krijgen in, en nog moeilijker om te vertrekken. Wildheid van Tuva, en zijn primitieve schoonheid. Lange weg te gaan en schoon Baikal tranen. En ik zal hier weer te komen.