Dakar 2014 Gevaarlijke race in de Chileense woestijn

in de Chileense woestijn • Dakar 2014 Gevaarlijke race

gisteren wij zelf overtroffen: ingegrepen in de race en de baan blokkeerde de pickup midden in moeilijke gebieden.

Het gebeurde, om eerlijk te zijn, heel toevallig. We kwamen in de woestijn en schieten de renners beklommen het duin een groot publiek. Tegenover is een andere zanderige heuvel, ruiters op zijn teruggebracht. Na geschat dat ze goede foto's met fonteinen van zand krijgt, wachtte. Boris Gadasin (hij was op reis met ons), zei dat in deze sterk genoeg - ga naar beneden en naar beneden, wat dan nog? Nu, als we ze verwijderd worden verzameld, en gedumpt in de woestijn tot stilstand gekomen - dat een waardige kader zou zijn. Boris zelfs beloofd om ons naar het midden van een duin op een machine waar we dotopaem voeten naar de top. We stonden er al enige tijd om precies te bepalen waar de special stage gaan, dan stapte in de auto en reed weg.

Wat we dachten circuit bleek de alternatieve route Motsyk paar. De exacte route ging precies waar we beroemd worden ingevoerd de pick-up truck. Nauwelijks stapte uit de auto en rende naar ons "hoofd" van de race en de spinner met TV. We raakten in paniek, niet wetend welke kant te lopen, maar er gebeurde niets - Nasser Al-Attiyah (Qatar beroemde racer) draaide zich om en veegde een meter uit de buurt van onze pers auto. Vlak achter hem zoefde Stéphane Peterhansel. Sinds onze nezhdanchika draaien de hele avond in de eetkamer biuvaka Dakar-TV: Ik heb deze film niet gezien, maar ik hoop dat mijn gezicht keek waardig :)

Na een triomfantelijke verschijning, hadden we een lange klim naar de top. Het was moeilijk om kleding en schoenen verstopt met zand, water, vergeten in de auto, ik was op twee camera's (één met een zeer zware lens 200-400 mm) en op een gegeven moment dacht ik op te geven al naar de hel en verhuizen naar beneden. Het hebben verzameld zal in een vuist, kregen we dezelfde naar de top en zat te wachten. Bleek al snel een stel van de renners: bijna allemaal heb en kan rustig de top, maar een vast te zitten. En toen brak we de derde regel - hielp de ruiter ...

De weg van Kalama Iquique was kaarsrecht:

kleine stad, in de buurt van die special stage voorbij, keek triest - een woestijn en afval:

van de kust reden we tussen de zandheuvels. Boris zei, dit is waar het spoor vorig jaar werd gehouden in Dakar en is waarschijnlijk naar de plaats van de toekomst:

Ten slotte sluit de doolhoven over en voor ons strekte zich een oceaan:

Volgens de prognoses, moet dit punt het meest spectaculair zijn. In dit geval, het publiek was bijna niet, en degenen die kwamen, de helft bestond uit de teams fans. Ik moet zeggen, in Chili is niet zo blij om Dakar, zoals in Argentinië:

Dat wil zeggen, overigens, het bivak. In vergelijking met de omvang van de eerste dagen, het kamp ziet er veel kleiner - half rally deelnemers uit de race gedaald:

De afwerking-spetsuchastka Kalama Iquique:

is - hetzelfde duin (of liever een deel daarvan), die we besloten te klimmen. Boris had de intentie om te laten vallen door zo veel als is de top, maar met drie passagiers en een heleboel dingen kon oppikken slechts de helft:

En zodra we uit de auto, we gereden op alle paarden van de koning. Driehonderd nummer - Stéphane Peterhansel, de beroemde racer, die we Petya liefkozend noemen. Ik hoop dat hij niet te fout, toen hij zag op zijn weg onze vriendelijke bedrijf:

Ik geef toe dat in de weg staan van auto's die onder de 160 km / h op het zand worden uitgevoerd is heel eng:

Van de berg naar veel interessanter te schieten:

Het is zeer moeilijk. Lesch in Crocs bijna obzhog op hete zand voeten. Op de foto is het moeilijk om de hoogte van de duin te brengen, kijk naar de onderkant van de machine, voor te stellen de schaal:

Tot slot, we klimmen naar de top. Ruiter op de vierkante meter is niet gehouden kort voor de top en begon te dalen:

In het midden van de duinen, keerde hij begon weer te stijgen op de diagonaal:

Ik heb bijna reed de fotografen op de hielen:

Hoewel alles wat er gebeurt, en zag er heel gevaarlijk op de top van verrukking heerste een van de weinige fotografen:

Motogon die vastzit bovenop. Pogazovav zonder succes, smeekte hij om te worden geduwd en te zien zijn op de helling van het duin. Het dichtst bij hem stond Dimka, maar hij besloot dat de bestuurder vraagt hem richting en begon ook te zwaaien in de richting van de helling - ze zeggen, goed, kerel, je er bent: